සමථ කරණය කියන්නේ ඉතාමත්
වගකීමෙන් කළ යුතු දෙයක්. මෙහිදි ගනු ලබන තීන්දු තීරණ වගේම කියවෙන දේත් යමෙකුගේ
ජීවිත කාලයටම බලපාන්ඩ පුළුවන්. විශේෂයෙන්ම පවුල් වල ආරවුලුත් සමථ මණ්ඩල වෙතට යොමු
වෙනුව. බොහෝ වෙලාවට සමථ මණ්ඩල වල ඉන්න වැඩිහිටි මහත්වරු නෝනාවරු නැත්නම් පැවිදි පක්ෂයේ අය කරනු ලබන්නේ මේ අය
අවවාද අනුසාසානා මගින් සමාදානය කිරීම. මෙහෙම සමාදාන වෙච්චි අය මිනි මරාගෙනත් තියන
බව වාර්තා වෙච්චි අවස්ථාත් තියනව. ඒ වගේම වැඩිහිටි කමට සළකල පාර්ශව කාරයොත් තමන්ගේ
ප්රශ්න හරියට එළියට දාන්නෙ නහැ. බොහෝ වෙලාවට පවුල් ජීවිත අවුල් වීමට බලපාන්නේ
අවශ්යතාවන් ඉටු නොවීම. ඒ වගේ ප්රශ්ණ ගැන කථා කරන කොට අවශ්යතාවන් ඉටු නොවීමට
හේතු ගැනත් අදහසක් තියෙන්ඩ ඕනෑ. ඕනැම කෙනෙක් වයෝවෘධ වෙනකොට තියෙන්නේ වෙනම අවශ්යතාවන්.
අර මැදිවියේ හෝ තරුණ ජීවිත වල අවහ්යතාවන් දිහා වලන්නෙත් තමන්ගේ අවශ්යතාවන්
තුළින්. එහෙම නැත්නම් බණ බාවනා තුළ තම්න් ලබාගත්ත අත්දැකීම් තුළින්. අවුරුදු
පණහකටත් අඩු ළමයි හතර දෙනෙක් ඉන්න පවුලක ආරවලකදි ඒ මහත්තයට කිව්වලු දැන් ඉතින්
ළමයි ගැන හිතල බණ බාවනාවක් කරගෙන ඉන්ඩ
කියල. මේ මනුෂ්යට තිබිල තියන ප්රශ්නෙත් ගෑණි බණ බාවනා විතරක්ම කරන එක තමයි. මෙන්න
වෙවැනි අවස්ථාවලදි වයෝවෘධබාවය සමථ කාරයෙකුට රතරම් සුදුසු නැහැ කියන එක කියන්ඩම
වෙනව.
තරුණ කොටස් අතර
විශේෂයෙන්ම පැසල් ළමුන් අතර අද ආරවුල් ඇතිවෙන්නේ නවීන තොරතුරු තාක්ෂණය උපයෝගි
කරගෙන. ඉස්සර වාගේ නෙමෙයි අදාකාලේ ඉස්කෝලවල්වල කොල්ලො ගහ ගත්තහම ඒවටත් පොලිසිය
කැදවන්න තමයි ගුරුවරු පෙළඹිලා ඉන්නේ. මේ ගොල්ලො අතර ඇතිවන ආරවුල් බොහෝ විට යොමු
වෙන්නේ සමථ මණ්ඩල වලට. බොහොමයක් තරුණ තරුණියන්ගේ පාසල් කොල්ලො කෙල්ලන්ගේ ආරවුල්
වලට හේතු වෙලා තියෙන්නෙ සමාජ වෙඩ් අබවි භාවිතය. අද ලව් කරන්නෙත් පේස් බුක් ටුවීටර්
වගේ සමාජ වෙඩ් අඩවි හෝ ඉමෝ , වට්ස්ඇප්, වයිබර්,ස්කයිප් වාගේ ඇප්ලිකේෂන් හරහා.
එස්එම්එස් භාවිතා කරන්නේ මුකුත් නොතේරෙන ස්මාට් පෝන් වගේ සම්පත් නැති එකෙක් තමයි.
මේව ගැන දැනීමක් නොමැති එස්එම්එස් එකක්වත් ගහගන්ඩ බැරි 70,80 දසක වල රාජ්ය සේවයේ
හෝ විදුහල් වල ලොක්කො වෙලා හිටිය පංචස්කන්ද කොහොමද මේව විසදන්නෙ. මේව ගැන හොදටම
දන්න පට්ට නාකිත් නැතිවම නොවෙයි. ඒත් තරුණ, සහ මැදිවියේ කොටස්වල දායකත්වය අඩු තරමින්
සියයට පණහක්වත් තියෙන්ඩ ඕනැ. ඒ විතරක් නොවෙයි මේ වයසක පචස්කන්ද අඩුගානෙ අවුරුදු 65
ක් 70 ක් වෙනකොටවත් තමන්ට බැරිබව හිතාගෙන ගෙදරට වෙලා ඉන්ඩ ඕනැ.
මනුෂ්යයෙක් වයසට යන කොට
බෝහෝ විට කන් ඇහෙනව අඩුයි. ඇස් පේනව අඩුයි. තේරුම් ගන්ඩ ගතවන කාලය අඩුයි. පොත පත කියවනව
අඩුයි. මෙන්න මේ කාරණා සමථකරනයේදි අත්යවශ්යම දෙයක් වන සන්නිවේදනය බිද වැටීමට
කොයි තරම් හේතු වෙනවද? සාර්ථක සන්නිවේදන ක්රියාවලියකින් තොරව සමථ කරණයක් සාර්ථක
වෙනවද කියන එක ගැන හිතන්ඩ දෙයක් නැහැ
වයසට පත්වෙලා ඉන්න සමථ
කාර මහත්වරු නෝනල ඉතා දිගු කාලයක් සමථ මණ්ඩල වල සේවය කරල තියන නිසා ඒ අයව ඉවත්
කරපුවහ ඒ අය මානසික වශයෙන් බිද වැටීමකට හේතුවෙයි කියන අදහසකුත් සමථ මණ්ඩලවලට අදාල
සමහර බලධාරින් ලග තියනව.නීතියෙන්ම මේ පිළිබද නිශ්චිත වයසක් සදහන් කරල තිතයනනම්
එහෙම දෙයක් වෙන්නෙ නැහැ. දැනටමත් ප්රතිපත්තිමය තීරණයක් තියනව සමථ මූල මණ්ඩල වල
සභාවති තනතුර දෙවතාවකට වඩා (සමථ මණ්ඩල කාල සීමාව වසර 03) දරන්ඩ ඉඩ දේන්නෙ නැහැ
කියල. මේ වගේ තීරණයක් තියන කොට ඉවත්වන සභාපති වරයාට හෝ වරියට මදිපුංචි කමක් වෙන්නෙ
නැහැ. එයාට අවශ්යනම් තව දුරටත් සමථකාර වරයෙක් විධියට ඉන්ඩත් පුළුවන්. ඒ වගේ යම්
කිසි වයස් සීමාවක් සම්පූරණ කරන සමථකාර වරයෙකු නියමිත වයසේදි විශ්රාම යාම එතුමට
මදි පුංචි කමක් නොවෙයි. ඇත්තටම ඒක ගෞරවයක්. මටනම් හිතෙන්නෙ අවුරුදු 65 තමයි සමථකාර
වරයෙක් විහ්රාම යා යුතු වයස වෙන්ඩ ඕනැ කියල
සමථකාර වරුන් නියමිත
වයසකදි විශ්රාම යා යුතුද කියන එකට දෙන්ඩ පුළුවන් එකම පිළිතුර තමයි ඔව් කියන එක.
නැවත හමුවෙමු ඉතින් ආයුබෝවන් .....